Theo Dirix
  • HOME
  • ABOUT ME
  • V.I.W.
  • ARTICLES
  • BOOKS
  • PRESS & REVIEWS
  • BLOG
  • CONTACT FORM
  • HOME
  • ABOUT ME
  • V.I.W.
  • ARTICLES
  • BOOKS
  • PRESS & REVIEWS
  • BLOG
  • CONTACT FORM
Search by typing & pressing enter

YOUR CART


 Blog

8/23/2023 0 Comments

Feuilleton, aflevering 3: vraag op vooravond

Twee jaar voor zijn dood stuurden 26 schrijvers en kunstenaars brieven aan Jeroen Brouwers om hem te feliciteren met zijn tachtigste verjaardag, gebundeld als: Aan een karakter. (1)
Het is een eerbetoon van collega’s en vrienden aan de aimabele mens Jeroen en Brouwers, de romancier, essayist, polemist en brievenschrijver. In de heldenzang komen een paar uitschuivers voor: drie valse, en enige, noten van de sinterklaas van de acteursgilde en het dansje van een epigoon, TL, die als een klein meisje (m/v/x) in de te grote schoenen van mama (m/Brouwers) in een ongewild plasje van arrogantie uitglijdt.

Eén van de meest aandoenlijke brieven is van Mark Schaevers. Hij ging in de bossen van Zutendaal op zoek naar de plek waar Jeroen Brouwers lang woonde, “omdat hij het niet meer kon opbrengen; het doet te veel pijn”. 
De chalet was ooit illegaal (‘zonevreemd’) gebouwd en moest na een lange juridische strijd afgebroken worden. Dat volgde ik toen in de kranten, maar Schaevers legt nieuwe accenten die ik, een paar jaar later, met eigen ogen wil zien. 
Op het einde van de brief beschrijft Schaevers hoe hij bij de buren een exemplaar van De zondvloed vindt: “(Het) is het boek waarin je al je boeken wou samenvatten, het boek waarin je zocht naar de zin van het schrijven en dus van het leven. Je grafsteen, noemde je het.”
Ook de brief van Margot Vanderstraeten heb ik graag gelezen. (2)  “U zat aan zo’n raam, achter een schrijftafeltje, met zowel uw wandelstok als uw echtgenote, Gwennie, binnen handbereik”, zo schrijft ze. Voor hem lag ook de boekenbijlage van De Morgen, met haar portret van hem als openingsstuk: “dat deed me natuurlijk wel iets”.

Ik zie de passage als een teken en grijp terug naar de boekenbijlage van 1 oktober 2014: “Gwennie, mijn vrouw, is de enige persoon ter wereld die ik niet zou kunnen missen; zij moet absoluut blijven leven. Maar behalve haar (Gwennie Debergh, prof. dr. in de letteren, MVDS) zie ik nooit iemand.” En: “Gwennie en ik praten dagelijks over de naderende dood. Over de literaire nalatenschap. En over de praktische kant.”
In Doorbraak zegt Frank Hellemans het zo: “Zijn jonge muze-aanbidster Gwennie Debergh werd geacht om die perkamentachtige handgeschreven rollen in de pc in te voeren. En zo geschiedde. Zij ontfermt zich nu over zijn nalatenschap.” (3)
Vlak voor ik aan mijn pelgrimstocht begin, vraag ik me dit af: als Brouwers de zorg voor zijn ‘grafsteen’ heeft overgelaten aan zijn echtgenote, een prof. dr. in de letteren, zou die steen dan nog wel begrepen worden door solitaire brompotten die graag necrologieën lezen en een kerkhofje doen.


_______________
1.  Aan een karakter Brieven aan Jeroen Brouwers. Uitgeverij Atlas Contact, 2020. 
2.  Niet alleen omdat zij ook Limburgse is maar vooral omdat ik ook graag haar romans lees, bv.: Margot Vanderstraeten. Mazzel tov. Atlas Contact, 2017. 

3.  <<https://doorbraak.be/boekennieuws/tachtig-is-prachtig/>>

0 Comments



Leave a Reply.

    Posts may evolve in articles, or vice versa. ​

    Archives

    September 2023
    August 2023
    December 2021
    April 2020
    November 2019
    December 2017
    July 2017
    May 2017
    April 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    April 2012
    July 2011

    Categories

    All

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.